Historia Judo

Judo ma swój początek w Japonii, gdzie jego twórca prof. Jigoro Kano zgromadził, uporządkował i ulepszył techniki stosowane w szkołach jujitsu. Młody Jigoro jeszcze podczas studiów na Uniwersytecie Tokijskim zaciekawił się sztukami walki. Był niewielkiego wzrostu i szukał umiejętności które pozwolą mu przeciwstawić się większym i silniejszym rówieśnikom.

 

Siedemnastoletni Kano w 1877r  zaczął uczęszczać do szkoły jujitsu Hachinosuke Fukada (Tyszkowski 1986). Mistrz Fukuda nauczał głownie uderzeń i chwytów, gdzie efekt a nie perfekcyjne wykonanie było dla niego najważniejsze (Adam i wsp. 1996). Następnie młody Jigoro w 1880r trafił pod skrzydła Masamoto Iso, który specjalizował się w formach kata, a w nauczaniu wykorzystywał również randorii. Rok później z powodu śmierci swojego mistrza przeniósł się do szkoły Kito ryu, gdzie nauczał Tsunetoshi Ikubo. Ikubo był byłym samurajem dzięki któremu Kano nauczył się elegancji i precyzji ruchu, oraz poprawił sprawność wykonywania rzutów (Kuźmicki 2011). Dociekliwy Jigoro Kano czytał jednocześnie opisy metod innych szkół jujitsu. Dzięki swojej ambicji poznał różne style walki oraz metody nauczania, co pozwoliło znaleźć nowe perspektywy jujitsu (Ruszniak i wsp. 2006).

 

W 1882 roku Kano skończył studia i w tym samym roku otworzył pierwszą szkołę judo w buddyjskiej świątyni Eishol w Tokio ( Tyszkowski 1986) którą nazwał Kodokan Judo. Na początku uczęszczało do niej tylko dziewięciu uczniów, którzy ćwiczyli na Sali wyłożonej jedynie dwunastoma materacami. Rok 1882 jest uznany jako początek judo, jednak nowa szkoła sformalizowana została w 1884 roku (Kuźmicki 2011).

 

Początki judo były ciężkie. W tym czasie w Japonii degradacji uległ status samuraja i tym samym spadło zainteresowanie sztukami walki, co przełożyło się na mała liczbę uczniów. Przełom nastąpił w 1886 roku, kiedy to szkoła Kodokan Judo zmierzyła się z rywalizująca szkoła jujitsu Totsuka-Ryu. Po obu stronach stanęło po piętnastu zawodników. Uczniowie Jigoro Kano dominowali w tym starciu. Wygrali trzynaście walk, a tylko dwie zremisowali. Dzięki temu zderzeniu judo zyskało uznanie w policji i stało się podstawową częścią szkolenia policjantów w Japonii.

 

Profesor Kano pragnął żeby judo stało się dyscyplina uprawiana na całym świecie. Wysyłał swoich uczniów do Ameryki i Europy, aby propagowali ten piękny sport i zakładali ośrodki szkolenia. Jigoro od 1909 roku był członkiem MKOl, co dało mu wielkie możliwości popularyzacji i upowszechniania judo na świecie.  Profesor rozumiał potęgę sportu i dążył do zorganizowania Igrzysk Olimpijskich w Japonii, co  pomogło by wypromować jego kraj na świecie.

 

Judo jako sport zaczęło funkcjonować dopiero w 1930 roku, kiedy to rozegrano pierwsze mistrzostwa Japonii. Coraz większe upowszechnienie nowej sztuki walki na świecie, dało perspektywę rywalizacji międzynarodowej. W 1951 powołano do życia Światową Federacje Judo w której początkowo zrzeszonych było 13 członków, a pierwszym prezydentem został syn twórcy judo – dr. Ridei Kano. Pierwsze Mistrzostwa Świata zostały zorganizowane w 1956 roku w Tokio. W MŚ brało udział nieduża liczba 31 zawodników z 21 krajów. Wielkie marzenie prof. Jigoro Kano spełniło się w roku 1964, kiedy to judo pojawiło się po raz pierwszy na XVIII Igrzyskach olimpijskich w Tokio. Natomiast na stałe zagościło w programie Igrzysk od 1972 roku.